Geschiedenis van Tijm
De tijm (thymus vulgaris) is een inheemse plant uit de Levant en werd door de oude Egyptenaren gebruikt bij het balsemen van hun doden. De oude Grieken zagen in tijm een bron van moed en gebruikten het in hun tempels als wierrook. De Romeinen verspreiden het gebruik van tijm over heel Europa. Met tijm werden kazen en likeuren op smaak gebracht. In de middeleeuwen werden aan tijm opnieuw eigenschappen die moed bevorderen toegedicht en sliep men met tijm onder het kussen om een rustige slaap te bevorderen en nachtmerries te voorkomen.
De plant is een eenjarige struik en kan wel veertig centimeter hoog worden. De bloeitijd van tijm is van mei tot oktober. De tijmbladeren worden van hun stelen verwijderd en vervolgens met hete lucht gedroogd. Daarna wordt het blad machinaal gesneden zodat bij consumptie de geuren en aroma's sneller vrij komen.
Deze tijmbladeren zijn 100% natuurlijk en zonder toevoegingen. Tijm is een heerlijk geurend kruid. De
| Merk |
|---|
